لغت نامه دهخدا
بدنه. [ ب َ دَ ن َ / ن ِ ] ( اِ مرکب ) تنه. پیکر. بدنه عمارت. ( فرهنگ فارسی معین ). قسمتی از دیوار که غیر ستون است. آنچه میان دو جرز واقع شود. یک طرف ظاهر عمارت. در اصطلاح بنایان ، تمام دیوار یک جانب بنا. ( از یادداشتهای مؤلف ) : دگمه برقی کناربدنه دیوار را فشار داد. ( سایه روشن هدایت ص 13 ).