باده پیما

لغت نامه دهخدا

باده پیما. [ دَ / دِ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) شراب خوار و شرابخواره. ( شرفنامه منیری ). شراب خواره را گویند. ( هفت قلزم ). باده خوار. ( آنندراج ). پیماینده شراب را گویند. شرابخوار. ( شعوری ج 1 ورق 150 ). || اندازه کننده باده و شراب. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

( ~. پِ )(ص فا. )شرابخوار،می خوار.

فرهنگ عمید

۱. باده خوار، باده نوش: چو با حبیب نشینی و باده پیمایی / به یاد دار محبان باده پیما را (حافظ: ۲۴ حاشیه ).
۲. کسی که بسیار باده بخورد.

فرهنگ فارسی

شراب خوار
باده پیمای: باده وار، باده نوش

ویکی واژه

شرابخوار، می‌خوار.