لغت نامه دهخدا باده پیما. [ دَ / دِ پ َ / پ ِ ] ( نف مرکب ) شراب خوار و شرابخواره. ( شرفنامه منیری ). شراب خواره را گویند. ( هفت قلزم ). باده خوار. ( آنندراج ). پیماینده شراب را گویند. شرابخوار. ( شعوری ج 1 ورق 150 ). || اندازه کننده باده و شراب. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ عمید ۱. باده خوار، باده نوش: چو با حبیب نشینی و باده پیمایی / به یاد دار محبان باده پیما را (حافظ: ۲۴ حاشیه ).۲. کسی که بسیار باده بخورد.
