معنی اندوهناک

لغت نامه دهخدا

اندوهناک. [ اَ ] ( ص مرکب ) اندوهگین. غمناک. محزون.( از ناظم الاطباء ). حزین. محزون. حزنان. محزان. ( یادداشت مؤلف ). لهفان. ( دهار ). منجود. وکاب. ( از منتهی الارب ). غمنده. مشجو. سدمان. ( یادداشت مؤلف ) : اندوهناک بر کناره آب نشست. ( کلیله و دمنه ).
خبر داشت کان شاه اندوهناک
در آن ره کند خویشتن را هلاک.نظامی.نهانخانه ای داشت در زیر خاک
نشاندش در آن خانه اندوهناک.نظامی.چو مرگ از یکی تن برآرد هلاک
شود شهری از گریه اندوهناک.نظامی.