لغت نامه دهخدا افرای. [ اَ ] ( صوت ) بمعنی آفرین است. ( فرهنگ جهانگیری بنقل فرهنگ شعوری ). || ( ص ) خلق کننده. و همیشه بطور ترکیب استعمال شود. ( ناظم الاطباء ).
