اساری

لغت نامه دهخدا

اساری. [ اُرا ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ اسیر. ( منتهی الارب ) ( غیاث ). جج ِ اسیر. ( مهذب الاسماء ) : و ان یأتوکم اساری تفادوهم و هو مُحرّم ٌ علیکم اخراجهم. ( قرآن 85/2 ).

فرهنگ معین

( اُ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ اسیر، اسیران .

فرهنگ عمید

= اسیر

فرهنگ فارسی

جمع اسیر
( صفت ) جمع اسیر اسیران بردگان اسرا .

ویکی واژه

جِ اسیر؛ اسیران.