( اخافة ) اخافة. [ اِ ف َ ] ( ع مص ) ترسانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). تخویف. ترعیب. || گردانیدن کسی را بحالی که بترسند از وی مردم. || به خیف مِنا شدن.( تاج المصادر ). بمسجد خیف مِنی رفتن : اخاف َ؛ آمد به خیف مِنی و فروکش شد در آن و کذلک اَخْیَف َ، علی التصحیح. ( منتهی الارب ). || اخاف السیل القوم ؛ فروکش گردانید توجبه قوم را بخیف. ( منتهی الارب ).
فرهنگ معین
(اِ فَ یا فِ ) [ ع . اخافة ] (مص م . ) ترسانیدن ، خوف در دل کسی افکندن .
فرهنگ فارسی
ترسانیدن، بیم دادن ( مصدر ) ترسانیدن بیم دادن خوف در دل کسی افکندن .
