لغت نامه دهخدا ذی حیات. [ ح َ ] ( ع ص مرکب ، اِ مرکب ) جاناوَر. جانور. زائلة. دارای حیات. زنده. خداوند زندگی. || ذی حیاتی در اینجا نیست ؛احدی. هیچکس. متنفسی. دیاری. زنده ای. جانداری جنبنده ، پرنده ای پر نمی زند.
