لغت نامه دهخدا بلفرخج. [ ب ُ ف َ رَ ] ( ص ، اِ ) بد. زشت. پلید. ناپاک. ( ناظم الاطباء ). || شکلک ، و بازخمانیدنی است از ابوالفرج. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) : ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج نامت فرخج و کنیت ملعون بلفرخج.لبیبی.
فرهنگ عمید = فرخج: ای بلفرخج ساده همیدون همه فرخج / نامت فرخج و کنیت ملعونت بلفرخج (لبیبی: شاعران بی دیوان: ۴۷۹ ).
