( آشناه ) آشناه. [ ش ْ / ش ِ ] ( اِ ) شناه. آشنا. شنا. سباحت : بزرگان بدانش بیابند راه ز دریا گذر نیست بی آشناه.فردوسی.چو بشنید آوازش افراسیاب همانگه برآمد ز دریای آب بدستش همی کرد و پای آشناه بیامد بجائی که بد پایگاه.فردوسی.بدست چپ و پای کرد آشناه بدیگر ز دشمن همی جست راه.فردوسی. اشناه. [ اَ ] ( اِ ) شنا. اشنا. اشناو. آشنا. اشناب : از بحر ثنای تو به شکر نعم تو ساحل نخُوهم یافت به زورق نه به اشناه.سوزنی.مخفف آشناه ( شناور ). لفظمذکور در سنسکریت آشنان است یعنی غسل و بدن شستن. ( فرهنگ نظام ). رجوع به شناو و آشنا و اشناو و اشناب شود.
فرهنگ معین
( آشناه ) ( ~. ) ( اِ. ) شنا، آشنا.
فرهنگ عمید
( آشناه ) شنا: بزرگان به دانش بیابند راه / ز دریا گذر نیست بی آشناه (فردوسی: ۵/۳۲۶ ). شنا، شناوری.
فرهنگ فارسی
( آشناه ) ( صفت ) ۱ - شناخته شناسنده مقابل بیگانه غریب نا آشنا . ۲- خویش قریب نزدیک . ۳- دوست یار . ۴ - موافق سازگار . ۵ - معرف معدل مزکی . ۶ - مطلع بامری عارف از کاری : آب آشنا . شنا سباحت
ویکی واژه
(قدیم): شنا. آشنا. بزرگان بر آتش نیابند راه/ به دریا گذر نیست بی آشناه «فردوسی»
