معنی شاهورد | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

شاهورد. [ هَْ وَ ]( اِ مرکب ) شادورد. شایورد. هاله و طوق و خرمن ماه. ( برهان قاطع ) ( از ناظم الاطباء ). آن بخار که چون ابری گرد ماه در آمده باشد چون سپری. و گروهی سرایچه خوانند و تازیان هاله گویند. ( از آنندراج ) :
یکی همچون پرن در اوج خورشید
یکی چون شاهورد از گرد مهتاب.( تحفه اوبهی ).|| اورنگ پادشاهی. || خوابگاه. || نام هفتم گنج خسرو. || نام نوایی از موسیقی. ( ناظم الاطباء ). چهار معنی اخیر در فرهنگهای دیگر دیده نشد.