سفیدگر

لغت نامه دهخدا

سفیدگر. [ س َ / س ِ گ َ ] ( ص مرکب ) آنکه ظرفهای مسین را سفید کند. ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ معین

( ~ . گَ )(ص شغل . )آن که ظرف های مسین را سفید کند.

فرهنگ عمید

کسی که ظرف های مسی را قلع اندود و سفید می کند، رویگر، سفیدکار.

فرهنگ فارسی

سپیدگر، رویگر، سفیدکار، سفیدکردن ظرفهای مسی
( صفت ) آنکه ظرفهای مسین را سفید کند .

ویکی واژه

آن که ظرف‌های مسین را سفید کند.