معنی سدری | لغت یاب

سدری

لغت نامه دهخدا

سدری. [ س ِ ] ( ص نسبی ) منسوب است به سدر که فروشنده آن است. ( از لباب الانساب ).
سدری. [ س ِ ] ( اِخ ) یحیی بن عبدالملک بن احمدبن شعیب سدری مکنی به ابوزکریا یحیی بن عبدالملک بن احمد شعیب. شیخ صالحی است از اصحاب شیخ عمادالدین که بسال 476هَ. ق. بحلب متولد شده و ببغداد نشو و نما یافته از اباالحسین بن الطیوری و اباعلی التککی و غیره استماع حدیث کرده و سمعانی از او. ( لباب الانساب ص 536 ).