عبدالله بن شبرمه که با لقب قاضی ابوشبرمه شناخته می‌شود، از محدّثان و فقهای برجستهٔ اسلامی در سده‌های نخستین هجری به شمار می‌رود. وی به دلیل دانش گسترده در زمینهٔ حدیث و فقه، منصب قضاوت را در منطقهٔ خود بر عهده داشت و در نقل روایات پیامبر اکرم (ص) و صحابه، از اعتبار و اتقان بالایی برخوردار بود. زندگی و آثار او گواه جایگاه مهمش در تاریخ علوم اسلامی است.
ابوشبرمه در عصر تابعین می‌زیست و از راویان مشهور حدیث محسوب می‌گردد. وی از محضر بزرگانی چون سعید بن جبیر و ابراهیم نخعی بهره برد و پس از خود، شاگردان بسیاری را پرورش داد که روایات او را در منابع معتبر اسلامی نقل کرده‌اند. دقت او در ضبط حدیث و رعایت اصول نقل روایت، باعث شد تا علمای رجال و تراجم، را در زمرهٔ افراد موثق و مورد اعتماد قرار دهند.
این عالم جلیل‌القدر علاوه بر مقام علمی، به عدالت و تقوای شهره بود و قضاوت‌هایش همواره مورد قبول همگان قرار می‌گرفت. بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد که ابوشبرمه نه‌تنها در فقه و حدیث، بلکه در ادبیات عربی و مسائل اجتماعی نیز صاحب‌نظر بوده است. یاد و خاطرهٔ او به‌عنوان یکی از چهره‌های درخشان تمدن اسلامی، همواره در کتب تراجم و تاریخ زنده نگه داشته شده است.
