معنی سباعی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

سباعی. [ س ُ عی ی ] ( ع ص نسبی ، اِ ) نوعی از شعر که هفت مصرع باشد. ( آنندراج ) ( غیاث ). || آنچه دارای هفت رکن باشد.( اقرب الموارد ). || ( اِخ ) گاهی هفت فلک یا هفت ستاره مراد باشد. ( غیاث ) ( آنندراج ). || ( ص ) شتر بزرگ دراز. ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ).
- رجل سباعی البدن ؛ مرد هفت اندام درست بزرگ هیکل درازبالا. ( آنندراج ). مرد تمام اندام. ( اقرب الموارد ).
|| مولود که هفت ماهه زاده شده باشد. || لفظی که بنای آن بر هفت حرف بود. ( اقرب الموارد ).
سباعی. [ س ِ ] ( ص نسبی ) نسبتی است مر بنی سباع را. ( الانساب سمعانی ).