رک گویی
رک گویی. [ رُ ] ( حامص مرکب ) صراحت لهجه. بی پرده و صریح گفتاری. رک گفتن. صدع. ( یادداشت مؤلف ).
(رُ ) (حامص . ) (عا. ) با صراحت سخن گفتن ، صاف و پوست کنده حرف زدن .
با صراحت سخن گفتن صاف و پوست کنده حرف زدن .
(عا.)
با صراحت سخن گفتن، صاف و پوست کنده حرف زدن.
