خنیاگر به معنای خواننده، نوازنده یا هنرمندی است که در زمینه موسیقی و آواز فعالیت می‌کند. این واژه در فرهنگ ایرانی به کار می‌رود و به شخصی نسبت داده می‌شود که با مهارت و هنرمندی به اجرای موسیقی و آواز می‌پردازد.
خنیاگران در مراسم‌های مختلف، جشن‌ها و مجالس حضور دارند و با صدای خود یا با نواختن سازهای مختلف، فضایی شاد و دلنشین ایجاد می‌کنند. این واژه همچنین می‌تواند به معنای کسی باشد که به هنر موسیقی عشق می‌ورزد و در این زمینه فعالیت می‌کند.
خنیاگر. [ خ ُ گ َ ] ( ص مرکب ) سرودگوی. سازنده. نوازنده. مغنی. آوازه خوان. ( ناظم الاطباء ). مطرب. ( تفلیسی ) ( زمخشری ) ( غیاث اللغات ). قوال. ( غیاث اللغات ). ساززن. خواننده. نوائی. ( یادداشت بخط مؤلف ). ج، خنیاگران
مردم با عزت و احترام فراوان ایزدان را عبادت می‌نمودند، برای آنان کُندر دود می‌کردند، بدین امید که آرزوهای از دست رفته خود را بازیابند. ایزدان مشوق اصلی سربازان و مردم در زمان مبارزات سخت و فتوحات بودند. به احترام و افتخار آنها، مراسم جشن و پایکوبی، مسابقات ورزشی، تشریفات نظامی برگزار می‌شد. «گوسان‌ها»،(عاشقی ارمنی) و خنیاگران در وصف دلاوری‌ها و پهلوانی‌های آنها اشعار و ترانه‌ها می‌سرودند.
