تراشکاری
فرهنگ عمید
۲. (اسم ) کارگاهی که در آنجا اشیای فلزی را تراش می دهند.
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
محور حرکت قطعه می تواند خط صاف یا در راستای مجموعه ای از منحنی ها و زوایا باشد. معمولاً اصطلاح تراشکاری برای توضیح تولید سطح خارجی با عمل تراش به کار برده می شود، در حالی که برای تولید سطوح داخلی از واژه بورینگ استفاده می شود؛ به همین دلیل، عبارت «تراشکاری و بورینگ» برای خانواده بزرگ تری از فرایندها به نام تراشیدن استفاده می شود.
تراشکاری می تواند به صورت دستی با دستگاه تراش سنتی که نیازمند نظارت دائمی اپراتور می باشد یا با استفاده از دستگاه تراش اتومات انجام شود . امروزه رایج ترین دستگاه اتومات CNC ( کنترل عددی ) می باشد.
این فرایند از ابتدایی ترین فرایندهای ماشین کاری می باشد که بخش مورد تراشکاری، می چرخد درحالیکه ابزار برشی تک نقطه موازی با محور چرخش حرکت می کند. تراشکاری می تواند روی سطح داخلی یا خارجی جسم انجام شود. قطعه مورد تراشکاری عموماً قطعه کاری است که تحت عملیات های ریخته گری، آهنگری، اکستروژن تولید شده است.
الف ) بواسطه compound slide
ب ) ضمیمه تراشکاری مخروطی
ج ) با استفاده از یک ضمیمه کپی هیدرولیکی
د ) توسط دستگاه CNC ناال. این روش بیشتر برای تراشکارهای آماتور به کار می رود.
در این فرایند قلم شیار تراش در راستای شعاع قطعه به آرامی در داخل آن نفوذ می کند و شیاری برابر با پهنای قلم بر روی سطح خارجی قطعه استوانه ای ایجاد می کند.
یک ابزار تراش تک نقطه ای با حرکت در شعاع قطعه کار، در پیشانی قطعه کار، تراش می دهد تا سطح بیرونی آنرا صاف کند. عمق پیشانی تراشی معمولاً کم می باشد و با یک گام تراش ابزار به پایان می رسد. پیشانی قطعه به قسمت ابتدایی یا انتهایی آن می گویند.
برای پیچ تراشی با استفاده از ماشین تراشکاری از رنده های پیچ بری استفاده می شود. رنده های پیچ بری جزئی از رنده های فرم بوده و لازم است که فرم لبه برنده آن ها با فرم شیار دندانه پیچ مطابقت داشته باشد. حال با استفاده از ابزار مخصوص و استفاده از میلهٔ هادی و استفاده از روش های گرداندن قطعه یا استفاده از ساعت پیچ تراشی؛ پیچ تراشیده می شود.
