بودار. ( نف مرکب ) بوی دار. دارنده بو. آنچه دارای رایحه باشد. چیزی که دارای بو و رایحه باشد. || سخن کنایه آمیز که دارای معنی غیر معنی ظاهر باشد. ( فرهنگ فارسی معین ). || سرخ کرده. طعامی که آنرا سرخ کرده یا پیاز وامثال آن در آن کرده باشند. ( یادداشت بخط مؤلف ).
فرهنگ معین
(اِفا. ) سخنی که در آن کنایه و منظوری غیر از ظاهر سخن ، نهفته باشد.
فرهنگ عمید
چیزی که دارای بو باشد، دارندۀ بو.
فرهنگ فارسی
( اسم ) ۱ - دارند. بو آنچه که دارای رایحه باشد . ۲ - سخن کنایه آمیز که دارای معنیی غیر معنی ظاهر باشد .
