برگدار

لغت نامه دهخدا

برگدار. [ ب َ ] ( نف مرکب ) برگ دارنده. دارای برگ. برگ دهنده. برگ بارآورنده. ( ناظم الاطباء ).
- برگدار ساختن؛ با برگ پوشاندن. ( ناظم الاطباء ).
- برگدار شدن؛ پربرگ شدن. ( ناظم الاطباء ). دارای برگ گشتن.