لغت نامه دهخدا
اهناء. [ اَ ن َءْ ] ( ع ن تف ) گواراتر. هنی ٔتر. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ). اهناء المعروف اوحاه ؛ ای اعجله. و اهناء من کنز النطف. ( مجمع الامثال میدانی ). قال رسول اﷲ ( ص ): کلوا العنب حبة حبة فانه اهناء و امراء. ( یادداشت بخط مرحوم دهخدا ).
