انفطار

لغت نامه دهخدا

انفطار. [ اِ ف ِ ] ( ع مص ) شکافته شدن. ( منتهی الارب )( ناظم الاطباء ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( آنندراج ) ( ترجمان القرآن جرجانی ). پاره پاره شدن. ( غیاث اللغات ) : اذا السماء انفطرت. ( قرآن 1/82 )؛ آنگاه که آسمان بشکافد و پاره گردد. ( کشف الاسرار ج 10 ص 403 ). || ( اِمص ) شکافتگی. شکاف خوردگی :
روشنی عقلها از فکرتم
انفطار آسمان از فطرتم.مولوی ( مثنوی ).
انفطار. [ اِ ف ِ ] ( اِخ ) سوره هشتادودوم قرآن ، مکی و دارای نوزده آیه است.

فرهنگ معین

(اِ فِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) شکاف خوردن . ۲ - (اِمص . ) شکاف خوردگی .

فرهنگ عمید

۱. هشتاد ودومین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۱۹ آیه، انفطرت.
۲. [قدیمی] شکافته شدن، شکاف خوردن، شکافتگی.

فرهنگ فارسی

۱ - ( مصدر ) شکاف خوردن بر خود شکافتن کافتن کفتن . ۲ - ( اسم ) شکاف خوردگی شکافتگی .
سوره هشتاد و دوم قر آن مکی ٠ دارای نوزده آیه ٠

ویکی واژه

شکاف خوردن.
شکاف خوردگی.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال ورق فال ورق فال نخود فال نخود فال تک نیت فال تک نیت فال میلادی فال میلادی