التجاء

لغت نامه دهخدا

التجاء. [ اِ ت ِ ] ( ع مص ) التجا. رجوع به التجا شود.

فرهنگ معین

(اِ تِ ) [ ع . ] ۱ - (مص ل . ) پناه بردن ، پناه جستن . ۲ - (اِ. ) پناه .

ویکی واژه

پناه بردن، پناه جستن.
پناه.