افروزه

لغت نامه دهخدا

( آفروزه ) آفروزه. [زَ / زِ ] ( اِ ) فروزینه. گیره. آتش زنه :
کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلند
ز آفرین تو گر باشد آفروزه من.سوزنی.|| فتیله چراغ. پلیته. ذباله. زَم.
افروزه. [ اَ زَ/ زِ ] ( اِ ) فتیله چراغ. ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( فرهنگ فارسی معین ). آفروزه. || آنچه بدان آتش گیرانند. آتش گیره. ( فرهنگ فارسی معین ). || شهاب. ( یادداشت دهخدا ). رجوع به آفروزه شود.

فرهنگ معین

( آفروزه ) (زِ ) ( اِ. ) ۱ - آتشگیره ، آتش زنه . ۲ - فتیلة چراغ .
(اَ زِ ) (اِمر. ) ۱ - آتشگیره . ۲ - فتیلة چراغ .

فرهنگ عمید

( آفروزه ) ۱. آتشگیره، آتش زنه.
۲. فتیلۀ چراغ.
۱. آتشگیره.
۲. فتیلۀ چراغ.

فرهنگ فارسی

( آفروزه ) ( اسم ) ۱ - فروزینه گیره آتش زنه . ۲ - فتیل. چراغ پلیته .
فروزینه آتش زنه
آفروزه، آفروزینه، فروزه: آتشگیره، فتیله چراغ
( اسم ) ۱ - آنچه بدان آتش گیرانند آتشگیره. ۲ - فتیل. چراغ .

فرهنگ اسم ها

اسم: افروزه (دختر) (فارسی) (تلفظ: afruze) (فارسی: افروزه) (انگلیسی: afruze)
معنی: افروز، شهاب، تابان و سوزاننده، آنچه بدان آتش گیرانند، آتش گیره

ویکی واژه

آفروزه
آتشگیره؛ آتش‌زنه.
فتیله چراغ.