پونه

توضیحات درباره گیاه

پونه یکی از گیاهان معطر و دارویی است که به خانواده نعنائیان تعلق دارد. این گیاه بومی اروپا، شمال آفریقا و خاورمیانه است و به دلیل عطر و طعم خاصی که دارد، در آشپزی و طب سنتی کاربردهای زیادی دارد. برگ‌های تازه و خشک پونه، به ویژه در تهیه دمنوش‌ها و غذاها استفاده می‌شود و دارای خواصی مانند قاعده‌آور و ضدنفخ است.

با این حال، باید توجه داشت که اسانس این گیاه به شدت سمی است و مصرف آن باید با احتیاط انجام شود. این گیاه در صنعت عطرسازی نیز کاربرد دارد و اسانس آن به دلیل وجود ماده سمی پولگون ممکن است عوارض جبران‌ناپذیری به همراه داشته باشد.

پونه به گل‌های کوچک و معطر به رنگ صورتی یا بنفش مزین است که در تابستان ظاهر می‌شوند و برای مصارف دارویی و خوراکی بسیار ارزشمند هستند. این گیاه همچنین به عنوان حشره‌کش طبیعی شناخته می‌شود و در درمان بیماری‌هایی مانند سرماخوردگی، مشکلات گوارشی و بیماری‌های تنفسی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

به عنوان نام دخترانه

اسم پونه به عنوان یک نام دخترانه در فرهنگ فارسی به زیبایی و لطافت این گیاه اشاره دارد. این نام به دلیل ارتباطش با گیاهی معطر و خوشبو، نماد طراوت و زندگی است. انتخاب این نام برای دختران می‌تواند به معنای آرزو برای داشتن ویژگی‌های مثبت و زیبای این گیاه باشد.

تصویر معنی پونه

لغت نامه دهخدا

پونه. [ ن َ ] ( اِخ ) شهری بهندوستان. رجوع به پونا شود.
پونه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) پودنه. پودینه. فودنج. غاغ. حبق. سنبهاری. ( برهان ). جلنجوجه. ( برهان ). جلنجویه. سعترالفرس. نعناع. نمام. حبق التمساح. نعنعالماء. فوتنج نهری. حبق الماء. غلیجن. رافونه. غاغه. راقونه. ( برهان ).فوتنج. پودن ( در تداول مردم شیراز ). پونا ( در تداول مردم قزوین ). پویْنَه ( در تداول عامه ). || پونه جویباری. پودنه لب جوی. حبق الماء. آنکه امروز پونه گویند به اطلاق.
- امثال:
مار از پونه بدش می آید درِ لانه اش سبز میشود. رجوع به پودنه شود.

فرهنگ معین

(نِ ) (اِ. ) پودنه، گیاهی است خوشبو با ساقة بسیار کوتاه دارای برگ هایی مانند برگ نعناع، در کنار نهرها می روید و خوردنی است.

فرهنگ عمید

گیاهی خوش بو با ساقۀ بسیار کوتاه و برگ هایی شبیه برگ نعناع اما کوچک تر که بیشتر در کنار جوی ها می روید و خام خورده می شود.

فرهنگ فارسی

شهری در هند درایالات بمبئی دارای ۸۵۶٠٠٠ سکنه و آب هوای معتدل.
( اسم ) پودنه. یا پون. آبی. پودنه

فرهنگ اسم ها

اسم: پونه (دختر) (فارسی) (طبیعت، گل) (تلفظ: pune) (فارسی: پونه) (انگلیسی: pune)
معنی: گیاهی معطر از خانواده نعناع که مصرف دارویی دارد، ( در گیاهی ) گیاهی علفی، یک ساله و معطر از خانواده ی نعناع که برگ ها وگل های آن مصرف دارویی دارد، پودنه، گیاهی معطر از خانواده نعناع

فرهنگستان زبان و ادب

[گیاهان دارویی] ← نعناپونه

دانشنامه آزاد فارسی

پونه (گیاهان). پونِه (گیاهان)(pennyroyal)
گیاه چند ساله ای متعلق به تیرۀ نعناع، با نام علمی Mentha pulegium (= پونۀ معطر). برگ هایی دراز و دسته ها یا حلقه هایی از گل های ارغوانی دارد که در اطراف ساقه در فواصل معیّن یافت می شوند. پونه در مکان های مرطوب روی خاک های ماسه ای می روید. از این گیاه در منابع قدیمی با نام فودنج یاد شده که معرّب پونه است. این گیاه دست کم از قرن ۵پ م به صورت گیاهی دارویی شناخته شده بود. در قدیم، مردم از آن برای رفع ناراحتی های ناشی از گزش مار و عقرب، و برای مداوای بیماری هایی نظیر سردرد، استفراغ، دل پیچه، سنگ کلیه، اختلالات قاعدگی، و موارد بسیار دیگر استفاده می کردند. امروزه، اسانس های گوناگونی از این گیاه تهیه و در داروها مصرف می شود. این گیاه در مناطق گوناگون ایران، مخصوصاً نواحی شمال و غرب کشور، پراکنده است.

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] پونه، یا پونا، شهر و شهرستانی در استان مهاراشترای هند واقع در غرب فلات دکن می باشد.
شهر پونه با ۹۶۸‘۹۳۵‘۲ تن جمعیت (۱۳۸۴ش/۲۰۰۵م) در ۫°۱۸ و ´ ۳۲ عرض شمالی و در °۫۷۳ و ´ ۵۲ طول شرقی در محل تلاقی دو رودخانه مولا و موتا جای دارد.
← ویژگی های طبیعی
نخستین بار از پونه در لوحه های مسین متعلق به سده های ۸ و ۱۰م به روزگار فرمانروایی راشتراکوت ها نام برده شده است. در لوحه های مربوط به سده ۸م از این شهر با نام پونایاویشایا یاد شده است؛ اما در لوحه های مربوط به سده ۱۰م نام این شهر به صورت های پوناکا و سپس پونکاوادی ضبط شده است.
← فرمانروایی علاء الدین خلجی
آثار تاریخی، مذهبی، موزه ها، پارک ها و هتل های آن موقعیت مناسبی برای پونه ایجاد کرده است. از جمله آثار دیدنی آن می توان از تپه های ساهْیادْری متعلق به دوره مراتهه ها، مرکز دینی بهیماشانْکار، خانه آلانیدی، غار مذهبی بودایی نزدیک مهرآباد و مهرآزاد، قصر آقاخان که گاندی و یارانش مدتی در آن زندانی بودند، و بسیاری دیگر نام برد.

جملاتی از کلمه پونه

عزم تو را به پونه نپوید همی نسیم حزم تو را به پایه نپاید همی جبال

دریغ آن میوه های گونه گونه دریغ آن نان کال و ترب و پونه

در واقع میتوان گفت این سریال ادامه سریال "سه، پنج، دو" است و هردو در یک دنیا جریان دارند، سیاوش رستمی اکنون از همسر سابقش "پونه" جدا شده و از مدیران باشگاه «دلاوران» است و رابطه نزدیکی با شخصیت اصلی داستان، قباد دارد.