( آهن گذار ) آهن گذار. [ هََ گ ُ ] ( نف مرکب ) که از آهن گذراند تیر و جز آن را. که از آهن گذرد، تیغ و مانند آن : شماره سپاه آمدش صدهزار همه شیرمردان آهن گذار.فردوسی.بگفتش بدین تیغ آهن گذار بکینه برآرم از ایشان دمار.فردوسی.کجا تیغ و زوبین آهن گذار کجا نیزه و گرزه گاوسار؟فردوسی.همیدون پیاده پس ِ نیزه دار ابا جوشن و تیر آهن گذار.فردوسی.مرا تیر و پیکان آهن گذار همی بر برهنه نیاید بکار.فردوسی.
فرهنگ معین
( آهن گذار ) (هَ. گُ ) (ص مر. ) کسی که تیر را از آهن بگذراند.
فرهنگ عمید
( آهن گذار ) ۱. آن که تیر و مانند آن را از آهن بگذراند. ۲. [مجاز] قوی، نیرومند: شمار سپه آمدش صدهزار / همه شیرمردان آهن گذار (فردوسی۲: ۸۴۶ ). ۳. هر چیز که ازآهن بگذرد: تیغ آهن گذار: کجا تیغ و ژوپین آهن گذار / کجا نیزه و گرزۀ گاوسار (فردوسی: ۳/۳۸۸ ).
فرهنگ فارسی
( آهن گذار ) ( اسم صفت ) ۱ - آنکه تیر و مانند آنرا از آهن گذراند : مردان آهن گذار . ۲ - آنکه از آهن گذرد : تیغ آهن گذار .
