ترکیب دو نام محمد و سمیع، به معنای ستوده و شنوا است. این دو واژه نه تنها به فردیت شخص اشاره دارند بلکه بار معنایی عمیق‌تری نیز دارند. محمد به عنوان نامی که در تاریخ اسلام مورد احترام و محبت قرار گرفته، نشان‌دهنده فضایل و ویژگی‌های برجسته انسانی است. در کنار آن، سمیع به معنای شنوا بودن، به قدرت شنیدن و درک دیگران اشاره دارد. این ترکیب از دو نام، به نوعی هم نشان‌دهنده کمالات فردی و هم ارتباط عمیق او با دیگران است. به عبارتی، محمد سمیع نمادی از انسانیتی است که همواره در جستجوی فهم و محبت به دیگران بوده و با ویژگی‌های مثبت خود، می‌تواند به دیگران الهام ببخشد. این نام به ما یادآوری می‌کند که جوامع نیازمند افرادی هستند که هم ستوده و هم شنوا باشند؛ کسانی که بتوانند به خوبی گوش دهند و در عین حال در خود فضایل انسانی را پرورش دهند.
