دانش اطلاع‌رسانی به عنوان یک رشته علمی، به بررسی کیفیت و کاربرد اطلاعات، نیروهای مؤثر بر جریان اطلاعات و تمامی ابزارهای لازم برای آماده‌سازی اطلاعات به منظور دسترسی و استفاده بهینه می‌پردازد. این حوزه به جنبه‌هایی از دانش مرتبط است که شامل تولید، گردآوری، سازمان‌دهی، ذخیره، بازیابی، ترجمه، انتقال، تبدیل و کاربرد اطلاعات می‌شود. همچنین، این مفهوم به ارائه اطلاعات به شیوه‌های طبیعی و مصنوعی، استفاده از قالب‌ها برای انتقال کامل اطلاعات و روش‌های آماده‌سازی و ابزارهای مرتبط، از جمله ماشین‌های حسابگر و روش‌های برنامه‌ریزی، می‌پردازد. این علم به صورت ترکیبی با رشته‌های دیگری مانند ریاضیات، منطق، زبان‌شناسی، فنون ماشین‌های حسابگر، تحقیق در عملیات، هنر گرافیک، ارتباطات، دانش کتابداری، مدیریت و سایر رشته‌های مشابه ارتباط دارد. این مفهوم شامل جنبه‌های نظری است که موضوع را بدون توجه به کاربرد آن مورد بررسی قرار می‌دهد و همچنین جنبه عملی که به تولید خدمات و محصولات مرتبط می‌پردازد. اگر این تعریف پیچیده به نظر می‌رسد، به دلیل ماهیت غامض و چندبعدی موضوع است. در حال حاضر، این مفهوم به‌عنوان یک حوزه تخصصی مختص هیچ‌یک از سازمان‌ها نیست. با این حال، بر اساس سنت‌های موجود، انستیتوی آمریکایی دکومانتاسیون به مطالعه دکومانتاسیون و اطلاع‌رسانی پرداخته است. همچنین باید توجه داشت که کتابداری و دکومانتاسیون جنبه‌های عملی علم اطلاع‌رسانی را تشکیل می‌دهند. بنابراین، خط‌مشی‌ها و فنونی که کتابداران و دکومانتالیست‌ها در فعالیت‌های خود به کار می‌برند، باید بر اساس اصول نظری علم اطلاع‌رسانی باشد. به همین ترتیب، صاحب‌نظران این علم نیز باید به بررسی فنون آزموده شده توسط دست‌اندرکاران بپردازند.
