قلب که گاهی به آن گِش نیز گفته می‌شود، یک عضو ماهیچه‌ای است که در بیشتر جانوران وجود دارد. این عضو وظیفه پمپاژ خون را از طریق رگ‌های خونی بر عهده دارد. قلب و رگ‌های خونی به همراه یکدیگر سیستم گردش خون را تشکیل می‌دهند. خون پمپاژ شده، اکسیژن و مواد مغذی را به بافت‌ها منتقل کرده و در عین حال، مواد زائد حاصل از سوخت‌وساز مانند کربن دی‌اکسید را به شش‌ها می‌رساند. در انسان‌ها، قلب به اندازه یک مشت بسته است و در میان شش‌ها، در ناحیه میانی قفسه سینه به نام مدیاستن قرار دارد. قلب، به عنوان نماد زندگی و احساسات انسانی، جایگاه ویژه‌ای در فرهنگ و ادبیات ما دارد. وقتی صحبت از قلبم می‌کنیم، به معنای عواطف و احساسات عمیق ما اشاره داریم. این کلمه نه تنها نشان‌دهنده یک عضو حیاتی در بدن است، بلکه به عنوان نماینده عشق، دوستی و حتی درد و رنج نیز شناخته می‌شود. قلب به ما یادآوری می‌کند که انسان‌ها موجوداتی احساسی هستند و در هر لحظه از زندگی خود با چالش‌های عاطفی مواجه می‌شوند. گاهی اوقات، قلب ما از شادی و عشق لبریز می‌شود و در دیگر زمان‌ها، احساس ناامیدی و غم را تجربه می‌کند. این تضادها بخشی از تجربه انسانی هستند که به ما کمک می‌کنند تا بهتر درک کنیم که چه چیزی ما را به هم متصل می‌کند و چه عاملی باعث می‌شود که در مسیر زندگی خود احساسات مختلفی را تجربه کنیم. در نهایت، قلبم نمادی از تمام آنچه هستیم و به آن اهمیت می‌دهیم، است.
