ابوطاهر سلیمان گناوه‌ای (Abu Tahir al-Jannabi) یک شخصیت تاریخی مهم در تاریخ اسلام و به ویژه در تاریخ قرمطیان است. او به عنوان جنگ‌سالار و رهبر دولت قرمطی در بحرین شناخته می‌شود و در تاریخ به خاطر حملاتش به مکه و غارت این شهر مقدس شهرت دارد.
1. زندگی‌نامه و پیشینه:
خانواده: ابوطاهر پسر کوچک‌تر ابوسعید جنابی، بنیان‌گذار دولت قرمطیان، بود. ابوسعید به عنوان یک رهبر قبیله‌ای، نظامی کردن قرمطیان را آغاز کرد و به تبلیغ علیه اسلام سنی پرداخت.
به قدرت رسیدن: پس از برکناری برادر بزرگ‌ترش، ابوالقاسم سعید، ابوطاهر در سال 923 میلادی به رهبری دولت قرمطی رسید. او بلافاصله به توسعه‌طلبی و حملات نظامی پرداخت.
حملات و فتوحات:
حملات به بصره و کوفه: ابوطاهر در سال 927 به کوفه حمله کرد و لشکر عباسی را شکست داد. در سال 928 بغداد را تهدید کرد و بخش‌هایی از عراق را چپاول کرد.
غارت مکه: در سال 930، او بزرگ‌ترین حمله قرمطیان را به مکه رهبری کرد. این حمله شامل قتل‌عام زائران و هتک حرمت مقدس‌ترین مکان‌های اسلامی بود. ابوطاهر و سپاهش به کعبه حمله کردند، آن را آتش زدند و اشیای قیمتی را غارت کردند.
تأثیرات فرهنگی و مذهبی:
گسست از جهان اسلام: حمله به مکه نماد گسست قرمطیان از جهان اسلام بود و نشان‌دهنده اهداف و دیدگاه‌های متفاوت آنان نسبت به دین و فرهنگ اسلامی بود.
دزدی حجرالاسود: قرمطیان حجرالاسود را دزدیدند و به الاحصاء بردند، جایی که تا سال‌ها بعد باقی ماند تا اینکه عباسیان در سال 952 میلادی آن را باج دادند.
سال‌های پایانی و مرگ:
ابوطاهر تا سال 944 میلادی به فعالیت‌های نظامی و غارت ادامه داد. او در این سال به دلیل بیماری آبله درگذشت. پس از مرگ او، سه پسرش و برادرزاده‌اش جانشین او شدند.