ملکا یک واژه فارسی است که به معنای ملک یا سلطان به کار میرود و به نوعی به مقام و قدرت اشاره دارد و به عنوان یک لقب برای پادشاهان، حکام و شخصیتهای مهم سیاسی و اجتماعی استفاده میشود.
این واژه میتواند به معنای قدرت و تسلط بر سرزمین یا مردم نیز تعبیر شود.
در شعرهای فارسی، واژه ملکا به عنوان یک واژه زیبا و پرمعنا برای توصیف شخصیتهای برجسته یا مقامهای عالی به کار میرود.