خوشبختی و بهره‌مندی به معنای کامروا بودن و برخورداری از نعمت‌ها و مزایای زندگی است. این واژه‌ها نشان‌دهنده حالتی از رضایت و آرامش درونی هستند که فرد به واسطه آن‌ها می‌تواند از زندگی خود لذت ببرد. خوشبختی فقط به داشتن مال و ثروت محدود نمی‌شود، بلکه شامل احساس شادی، سلامت و روابط مثبت با دیگران نیز می‌باشد. بهره‌مند بودن به معنای دسترسی به منابعی است که زندگی را غنی‌تر و معنادارتر می‌سازد. در واقع، خوشبختی یک حالت ذهنی است که می‌تواند با نگرش مثبت، قدردانی از لحظات کوچک و ارتباطات سازنده با دیگران تقویت شود. بنابراین، خوشبختی و بهره‌مندی یک سفر است که فرد را به سمت تحقق اهداف و آرزوهایش سوق می‌دهد و در این مسیر، باید به ارزش‌های انسانی و معنوی توجه ویژه‌ای داشت.