کلمه ننماید به معنای عدم نمایش یا عدم نشان دادن است و در زبان فارسی به کار می‌رود تا اشاره‌ای به عدم وجود یا عدم بروز چیزی داشته باشد. این واژه معمولاً در متون ادبی و رسمی کاربرد دارد و به نوعی احساس عدم رضایت یا نقص را منتقل می‌کند. در بسیاری از متون قدیمی، این کلمه به‌عنوان یک ابزار بلاغی برای ایجاد تضاد یا بیان احساسات درونی شخصیت‌ها به کار رفته است. به‌عنوان مثال، وقتی گفته می‌شود دلش ننماید، به معنای این است که شخص احساسات خود را به‌طور کامل ابراز نمی‌کند یا در درون خود با نوعی خفا یا تلخی مواجه است. این کلمه به‌طور خاص در شعر و نثر فارسی به‌وفور دیده می‌شود و نشان‌دهنده غنای زبان فارسی در بیان احساسات پیچیده انسانی است. با توجه به این نکته، می‌توان گفت که این کلمه نه‌تنها یک واژه بلکه یک نماینده از فرهنگ و ادبیات غنی فارسی است که به عمق و پیچیدگی احساسات انسان‌ها اشاره دارد.
