لغت نامه دهخدا
اسطاروس اطیقوس. [ اَ اَ ] ( معرب، اِ مرکب ) ( قانون ابن سینا ) اسطیر اطیقوس. خرم. اسطر اطیقوس. حالبی. بوبونیون. قبسطالة. رجوع به اسطیر اطیقوس شود.
اسطاروس اطیقوس. [ اَ اَ ] ( معرب، اِ مرکب ) ( قانون ابن سینا ) اسطیر اطیقوس. خرم. اسطر اطیقوس. حالبی. بوبونیون. قبسطالة. رجوع به اسطیر اطیقوس شود.