کیاخوره. [خ ُ رَ / رِ ] ( اِ مرکب ) بر وزن و معنی کیاخره است، و آن نوری و پرتوی باشد از جانب خدای تعالی به سوی خلق که به سبب آن نور بعضی پادشاه و بعضی رئیس شوند و بعضی صنعت و حرفت آموزند. ( برهان ). نور و پرتوی که ازجانب خدای تعالی به سوی مخلوق افاضه می شود و بدان پرتو می باشد که یکی پادشاه می گردد. و یکی وزیر و رئیس می شود و یکی عالم و دیگری صانع می گردد و آن را نور الهی نیز گویند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به کیاخره شود.
فرهنگ فارسی
( اسم ) فرکیان. توضیح این اصطلاح در حکمت اشراق هم وارد شده.
