لغت نامه دهخدا تهویک. [ ت َ ] ( ع مص ) چاه کندن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). حفر کردن. ( از اقرب الموارد ). رجوع به تهییک شود. || به حماقت نسبت کردن کسی را. ( از اقرب الموارد ).
