تزدری

[ویکی الکتاب] معنی تَزْدَرِی: حقیر و اندک میبیند
ریشه کلمه:
زری (۱ بار)
عیب گرفتن. حقیر شمردن در اقرب آمده «زری عمله علیه: عابه علیه و عاتبه» اسم فاعل آن زار است. ازدراء یعنی احتقار یعنی درباره آنان که چشم شما خوارشان می‏بیند نمی‏گویم: خدا هرگز خیری به آنها نخواهد داد در نهج البلاغه خطبه 174 درباره نفس مؤمن فرموده «وَلا یزالُ زارِیاً عَلَیها» مؤمن پیوسته نفس خود را حقیر شمرده و آن را عتاب می‏کند. این کلمه تنها یکبار در قرآن یافته است.