لغت نامه دهخدا تأتیب. [ ت َءْ ] ( ع مص ) اِتب گردانیده شدن جامه. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ): اتب الثوب تأتیباً؛ اتب گردانیده شد جامه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || پوشانیدن اتب کسی را: اتبه الاتب؛ پوشانید او را اتب. ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). رجوع به تأتب شود.
