لغت نامه دهخدا متفرک. [ م ُ ت َ ف َرْ رِ ] ( ع ص ) زبان گرفته و با لکنت زبان. ( ناظم الاطباء ). آن که در کلام و رفتار او شکستگی پیدا گردد. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به تفرک شود.
