دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
یبس (۴ بار)
(به ضم و فتح اول) خشکیدن. و آن این است که چیزی تر بوده سپس بخشکد.. هیچ تر و خشکی به زمین نمیافتد مگر آنکه در کتابی آشکار است رجوع شود به «رَطْب».. یَبَس (بر وزن فرس) مکانی است که در آن آب بوده و خشک شده باشد. یعنی به موسی وحی کردیم که بندگان مرا شب هنگام از مصر خارج کن و راه خشکی در دریا برای آنها بزن.. و هفت سنبله سبز و بقیه خشک.
