لغت نامه دهخدا کرواء. [ ک َرْ ] ( ع ص ) زن باریک ساق و ستبرذراع. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). ضخیم ساق و گفته اند باریک ساق. ( از اقرب الموارد ). زن بزرگ ساق. ( دهار ) ( آنندراج ).
