کت زدن

لغت نامه دهخدا

کت زدن. [ ک َ زَ دَ ] ( مص مرکب ) پی زدن.کندن حلقه ای از پوست درخت با تبر. ( از جنگل شناسی ج 1ص 304 ). یکی از گزندهایی که بوسیله چوپانان به جنگل می رسد کت زدن یا پی زدن درخت می باشد. چوپانان فقط از علف جنگل استفاده می کنند و علاقه مند هستند که بر پوشش زنده خاک جنگل افزوده شود. برای این کار تا می توانند درختان جنگل را می خشکانند تا آفتاب به سطح خاک بتابد و برای خشکانیدن درخت یک حلقه از پوست با تبر می کنند و مانع جریان شیره نباتی می گردند. این عمل رادر گیلان کت زدن و در مازندران پی زدن اصطلاح می کنند. رجوع به جنگل شناسی کریم ساعی ج 1 ص 305 و 306 شود.

فرهنگ فارسی

پی کندن کندن حلقه ای از پوست درخت با تبر
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
بلاوجه
بلاوجه
اوج
اوج
پرده برداشتن
پرده برداشتن
ساقی
ساقی