واژهی کالندگی مصدری است با ریشهی کالیدن که در زبان فارسی بهکار میرود. این واژه بر پایهی ساختارهای دستوری و املایی زبان فارسی، بهصورت کامل و دقیق، با رعایت نیمفاصله و علائم نگارشی صحیح نوشته شده است. در فرهنگهای واژگان، برای این واژه به صورت «[ ل َ دَ / دِ ]» تلفظ و بهعنوان یک مصدر (حامص) شناخته میشود. معنای آن با مراجعه به مدخل اصلی کالیدن قابل دریافت است و این رویکرد، نشاندهندهی پیوستگی معنایی و ساختاری در شبکهی واژگانی زبان فارسی است. بنابراین، برای درک دقیق معنا و کاربرد کالندگی، باید به واژهی پایهی آن، یعنی کالیدن، رجوع کرد. این رویکرد در واژهنامهنویسی رایج است و به استفادهکننده کمک میکند تا با کشف پیوندهای معنایی، درک عمیقتری از زبان بهدست آورد.
