لغت نامه دهخدا
کافرنهاد. [ ف ِ / ف َ ن ِ / ن َ ] ( ص مرکب ) کافرکیش. کافرخوی:
چنان لرزد دل کافرنهادم بر حیات خود
که قطع رشته جان قطع زنار است پنداری.صائب ( از آنندراج ).
کافرنهاد. [ ف ِ / ف َ ن ِ / ن َ ] ( ص مرکب ) کافرکیش. کافرخوی:
چنان لرزد دل کافرنهادم بر حیات خود
که قطع رشته جان قطع زنار است پنداری.صائب ( از آنندراج ).
کسی که سرشت کافران دارد.
( صفت ) آنکه سرشتش با کفر آمیخته است: [ چنان لرزد دل کافر نهادم بر حیات خود که قطع رشت. جان قطع ز نار است پنداری ]. ( صائب )