معنی ول کن | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

ول کن. [ وِ ک ُ ] ( نف مرکب ) در تداول، ول کننده. رهاکننده. || دست بردارنده.
- ول کن معامله نبودن؛ در تداول، اصرار و ابرام و پافشاری و سماجت در کار یا در دعوا و معرکه کردن. دنباله کاری را رها نکردن. ( لغات عامیانه جمال زاده ).

فرهنگ عمید

= لکن: لنگ ولیکن نه سست زرد ولکن نه زشت / گنگ و نگردد خموش ضخم و نباشد گران (مسعودسعد: ۳۴۰ ).

فرهنگ فارسی

(صفت ) ۱- ول کننده رهاکننده. ۲- دست بردارنده: تو که ول کن نیستی. یا ول کن معامله نبودن. اصرار و ابرام و پافشاری و سماجت در کارها در دعوا و معرکه کردن دنبال. کاری را رها نکردن
ولی ولیک

گزارش محتوای نامناسب