هضاه

لغت نامه دهخدا

( هضاة ) هضاة. [ هَِ ] ( ع اِ ) گیسو. || ماده خر. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ).
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چوب فال چوب فال تاروت فال تاروت فال نوستراداموس فال نوستراداموس فال شیخ بهایی فال شیخ بهایی