لغت نامه دهخدا
هتره. [ هََ رَ ] ( اِخ ) نام شهر مستحکمی که در جنوب نینوای قدیم قرار داشته و مرکز امارت کوچکی از اعراب بوده است. اردشیر اول پادشاه سامانی مدتی شهر مذکور را در محاصره داشت، ولی موفق بگشودن آن نشد، سرانجام شاهپور اول پس از مدتها محاصره و جنگ آن را گشود و حکومت اعراب را منقرض کرد. ( از ایران در زمان ساسانیان، تألیف کریستنسن، ترجمه رشید یاسمی ). این کلمه در منابع عربی به صورت «الحَضر» آمده است. رجوع به حضر ( الَ... ) شود.
