هبذ

هبذ. [ هََ ] ( ع مص ) دویدن و شتاب رفتن. || زود پریدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( معجم متن اللغة ) ( اقرب الموارد ).
هبذ. [ هََ ب َ ] ( اِ ) رجوع به هَبَد شود.

(اسم ) مالهای که زمین شیار کرده را بدان هموارکنندو آن بشکل تختهای بزرگست. توضیح این کلمه رابا((هید ) ) نباید مشتبهکرد.