«نیارامیدن» واژهای فارسی است که به معنای آرام نگرفتن و در حالت بیقراری بودن است، این کلمه مقابل «آرامیدن» به کار میرود. این اصطلاح معمولاً برای توصیف حالتی به کار میرود که فرد دچار اضطراب، نگرانی یا بیقراری ذهنی و جسمی باشد. «نیارامیدن» میتواند در شرایطی رخ دهد که افکار، احساسات یا مشکلات بیرونی باعث اختلال در آرامش فرد شوند. این واژه هم در زمینه جسمی، مانند ناتوانی بدن از استراحت و آرامش، و هم در زمینه روانی، مانند بیقراری ذهنی، کاربرد دارد. این حالت در ادبیات فارسی و متون عرفانی و روانشناسی به عنوان نشانهای از تلاش ذهن برای حل مسائل یا تأمل در شرایط دشوار به تصویر کشیده شده است. «نیارامیدن» اغلب با تلاش برای تغییر وضعیت موجود یا جستجوی راهحل همراه است، زیرا فرد در حالت سکون و رضایت قرار ندارد.
