لغت نامه دهخدا نوتیار. [ ن َ / نُو ت َ / ن َ / نُو ت َی ْ یا ] ( ص مرکب ) تازه و نو به انجام رسیده و ساخته شده. ( یادداشت مؤلف ). نیز رجوع به تیار شود: داشن؛ جامه نو که پوشیده نشده باشد و خانه نوتیار که سکونت کرده نشده باشد. ( منتهی الارب ).
