واژه «نشیره» در متون کهن فارسی به معنای کندر آمده است. کندر ماده‌ای خوشبو و صمغ‌مانند است که از برخی درختان تهیه می‌شود و در طب سنتی و عطریات کاربرد داشته است. منابعی مانند ناظم الاطباء و نیز کتاب اشتینگاس به این معنا اشاره کرده‌اند و این واژه را به عنوان نام رایج کندر در متون پزشکی و طبیعیات ذکر کرده‌اند.
از نظر لغوی، «نشیره» به صورت اسم فارسی با ریشه عربی به کار رفته و نشان‌دهنده نام گیاهی یا ماده طبیعی خاص است. این واژه در طب سنتی اهمیت ویژه‌ای داشته است، زیرا کندر در درمان برخی بیماری‌ها، بهبود هضم غذا و همچنین به عنوان خوشبوکننده محیط و بدن به کار می‌رفته است.
استفاده از واژه «نشیره» در متون قدیم، علاوه بر کاربرد پزشکی، به توصیف خواص طبیعی و دارویی کندر نیز مرتبط بوده است. منابعی که این واژه را ثبت کرده‌اند، معمولاً به جنبه‌های کاربردی و درمانی آن توجه کرده‌اند و از همین رو «نشیره» به‌عنوان یک اصطلاح علمی و عملی در طب سنتی جایگاه یافته است.
